Ne Zaman Şüphelenmeliyiz?

Çocuk gelişirken bazen normalden sapmalar gösterebilir ki bu sapmaların bazısı son derece önemsiz olabilirken bazen de çok ciddi durumların işareti olabilir. Önemli olan bu farklılıkların ve şüphelerin  gerektiğinde bir uzman tarafından değerlendirilip gözden kaçırılmamasıdır.

İlk aylarda tartı alamama, göz teması kurmama, isteksiz beslenme, gelişimin durması, sese tepkide duyarsızlık, çevredeki uyaranlara aşırı tepki veya tepkisizlik, devamlılık gösteren uyku bozukluğu, sebebi metabolik olmayan kusma veya ishal sayılabilirken; birkaç ay ilerledikçe (4-6 aylarda) uyanıkken aşırı şekilde ritmik veya disritmik sallanma buna eklenebilir. 6-10 ay arası ellerini kullanmayı –mesela biberon tutmayı– reddetme, çok basit ses ve mimikleri taklit etmeme, yabancıları yadırgamama, korku, sevinç ve şaşırma beklenen durumlarda tepkisizlik, donukluk, ortamdan kopukluk; sonraki aylarda (10-16. ay aralığında) işitebildiği halde sese ve konuşmalara karşı kayıtsızlık, aşırı derecede yerinde sallanma, alışkın olduğu ortamdan (anneden) ayrıldığı zaman yadırgamama, gece dolaşmaları...

Daha ileri aylarda (16-24. aylar arası), büyüme eksenine göre davranışlarda biraz daha belirteçler ortaya çıkabilir. Bunların bir kısmı çok fazla ağlama, devamlı kızgınlık, engellenmeye aşırı tepki hatta dayanamama, istenilen ve söylenen şeylerin tersini yapma ve hiperaktivite gibi minimal sapmalar olmakla beraber –bazense aşırı huysuzluk nöbetleri, devamlı veya uzun süreli içe kapanıklıklar, duygusuzluk (sevinç ve üzüntü gibi hiçbir duyguyu ifade etmeme), hareketsizlik, saplantı halinde parmak emme, yerinde sallanma, bazı hareketlerin devamlı tekrarı, kafasını duvarlara vurma gibi kendine zarar verme, anneye bağlılıkta bozulmalar, gelişimin duraklaması, oyun, yeme, yürüme, konuşma becerilerinde bariz azalma/bozulma gibi ciddi sapmalar olabilir.